شمشیر بازی در ایران 

ورزش شمشیر بازی برای نخستین بار توسط میر مهدی ورزنده در ایران معرفی شد و اندک اندک , بخصوص در مدرسه نظام آن روز , آموزش داده شد و گسترش یافت .

در سال 1328 سه نفر از جوانان ایرانی که برای تحصیل به اروپا رفته و هنگام تحصیل با ورزش شمشیر بازی آشنا شده بودند , در بازگشت به ایران کوشش زیادی در گسترش هر چه بیشتر این ورزش بعمل آوردند و سرانجام موفق شدند فدراسیون شمشیر بازی ایران را تاسیس کنند . این سه تن عبارت بودند از ابتهاج , نیر نوری و بصیر.

آندره مارات زی اولین مربی خارجی بود که برای آموزش شمشیر بازی از کشور ایتالیا به ایران آمد. مارات زی , با وجود آنکه حدود 70 سال داشت اما تلاش و کوشش بسیاری در آموزش جوانان ایران کرد.

در سال 1345 اولین دوره مسابقات بین المللی جوانان در ایران و در تالار ورزشی تازه تاسیس 7 تیر ( واقع در ضلع شمالی پارک شهر تهران ) برگزار شد.

در این مسابقات , پیر فری رئیس فدراسیون بین المللی شمشیر بازی هم حضور یافت و با کمک او بود که 3 شمشیر باز برجسته ایرانی ( شاپور زرنگار , بیژن زرنگار , عبای افضلی ) برای گذراندن دوره عالی مربیگری به فرانسه رفتند و در موسسه ملی ورزش فرانسه به فرا گرفتن اصول و فنون پیشرفته این ورزش پرداختند . این سه نفر پس از بازگشت به وطن مربی تیم ملی شمشیر بازی ایران شدند .

محصول این فعالیتها مقام قهرمانی شمشیر بازی آسیا در بازیهای آسیایی تهران در سال 1974 بود . ایران توانست 16 مدال طلا , 3 مدال نقره و 7 مدال برنز در انفرادی و تیمی بدست آورد و با شایستگی تمام قهرمان آسیا شود . در اواخر سال 1358 با تصمیم سازمان تربیت بدنی ایران فعالیت شمشیر بازها متوقف شد و این توقف 10 سال ادامه داشت تا آنکه در سال 1368 بار دیگر شمشیر بازی فعالیت خود را از سر گرفت.

از چهره های صاحب نام در ورزش شمشیر بازی ایران میتوان کیومرث طلوعی – بیژن سرهنگ پور – قدرت رضایی- فرهاد رضایی – بهرام این صدری – احمد کارپور- شاپور و بیژن زرنگار , اسفندیار زرنگار , , حمید فتحی , اصغر پاشاپور , و منوچهر شفاهی را یاد کرد.